We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Κ​ά​ν​τ​ε Τ​σ​ί​κ​ο - Cante Chico

by Μορφίνη

/
  • Streaming + Download

    Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    Purchasable with gift card

      €3 EUR  or more

     

1.
Γράψε δυο λόγια σπασ΄τα ρολόγια τον χρόνο σταμάτα το χέρι μου κράτα θα πούμε αντίο οι λέξεις σαν πλοίο ταξίδι στο μέλλον των δυο μας το θέλω Για σένα βουτάω για σένα αντέχω για σένα απο την άρνηση μου απέχω Πλάι μου μείνε ασπίδα μου γίνε ζωή να μού δώσεις εσύ θα με σώσεις Είσαι το τώρα μαζί μου προχώρα τον δράκο μου δίωξε τους φόβους μου λιώσε
2.
Και πως να σου μιλήσω τώρα με λέξεις Εμείς μιλαγαμε πάντα με μουσικές Πως να σου πω καρδιά μου να αντέξεις Όταν τώρα σκοτώνει λίγο απ το χτες Και πως να σου μιλήσω με στιγμές Χιλιάδες χρόνια νιώθω σε ξέρω Δεν ξέρω αν θα μαι πάντα αυτός που θες Την ηρεμία την αγάπη μου θα σου προσφέρω Μα κράτα αγάπη μου γερά Με όση δύναμη σου μένει Θα σου φωνάζω δυνατά Υπάρχει ένα αύριο που περιμένει Και πως να σου μιλήσω τώρα με σκέψεις Οι μελωδίες μου έχουν μείνει τώρα μισές Συνήθισα τα δάχτυλα σου στα δικά μου να χω μπλέξει Να γινόμαστε ένα να φτιάχνουμε μουσικές Μα κράτα αγάπη μου γερά Με όση δύναμη σου μένει Θα σου φωνάζω δυνατά Υπάρχει ένα αύριο που περιμένει
3.
Έχεις νιώσει ποτέ πώς κενταει ο φόβος Στην ψυχή μας ανάσες μισές Εχεις νιώσει ποτέ πως ματώνει το τώρα Όταν μόνος γυρίζεις στο χτες Εχεις νιώσει ποτε πως μεθαει το σκοτάδι Και τρικλυζουν οι νύχτες νεκρες Έχεις νιώσει ποτέ πως πονάει το αντίο Πως χωρίζουν μετά οι εραστές Ξέρεις το άγγιγμα σού μπορεί γιατρικό μου να γίνει Απο τις άκρες των δάχτυλων σου στάζει μορφίνη Και διαπερνα το κορμί, πάει μετά απο την ψυχή μου Στο βουβο μου σκοπό γίνε κραυγή μου Έχεις νιώσει ποτέ πως χαράζει η σκέψη Στο μυαλό μας χαντάκια βαθιά Έχεις νιωσει ποτέ πως τρελαίνει το ψέμα Πως βυθίζει την αγάπη μετά Έχεις νιώσει ποτέ πως για κάποιον υπάρχεις Και στην πλατη σου ραβεις φτερα Έχεις νιώσει πότε πως για σενα υπάρχω Κι όλα τα αλλά είναι τοσο μακριά
4.
Είναι φορές που γίνοµαι ένα µε κάποιο απ’ τα άστρα του ουρανού Είναι φορές που λέω δεν µπορεί να είναι έτσι η ώρα του χωρισµού Είναι και κάποιοι που λένε πως ζήσαν µα χωρίς αγάπη είναι µισοί ο ουρανός σου γεµάτος γκρίζα οπού να’ ναι θα φέρει βροχή βροχής διαµάντια που γίνονται ένα µε των µατιών µου τη βροχή βροχής διαµάντια και κι απλώνω τα χέρια µέσα σε κάποιο ίσως να σαι εσύ όλα τα βράδια σε φέρνω κοντά µου για να σου δώσω τα ίδια φιλιά να ξανακλαψω σαν ψιθυρίσεις δυο λέξεις που λέγε εσύ παλιά Είναι στιγµές που πίσω δεν γυρνώ Είναι φορές που κάνω πως ξεχνώ Είναι στιγµές που νιώθω πως πονάω Και µες στα δάκρυα να δείχνω πως γελάω
5.
Που συναντιούνται οι σιωπές όταν νυχτώνει Ποία απόκοσμη κραυγή τις σκεπάζει σα σεντόνι Είσαι εκεί μέσα στα άδυτα του νου μου Κάνεις βουτιές στο βούρκο του μυαλού μου Και θα ξεφύγω Και θα τρέξω θα χαθώ Μέσα σε δρόμους που το φως είναι θαμπό Με ένα μαχαίρι που Αίμα δάκρυ εχει στάξει εφτά στιγμές και δύο ζωές τις κάνω πράξη Που συναντιούνται τα όνειρα όταν πεθαίνουν Σε ποία πλατεία τα χαράματα αλητευουν Είμαι εκει μέσα στο αδειο σου κουφάρι Είμαι η τριχιά από το σπασμένο σου δοξάρι Και σε χωρίζω σε προσθέτω σε αφαιρώ Πάλι θολώνω χάνω τον λογαριασμό Αυτή η πράξη είναι έργο χωρίς τέλος εφτά στιγμές και δύο ζωές σε ένα βέλος
6.
Σε γνώρισα στο ύψος των θεών Σε γέννησα στον ύπνο των ανθρώπων Σαγάπησα χωρίς να ξέρω το μετά Σε λάτρεψα χωρίς μεγάλο κόπο Σε άγγιξα σαν σκέψη μια βραδιά Στα μάτια σε κοιτούσα που βουρκώνουν Στο όνειρο με πέταξες κρυφά Στο μέλλον μας με πηγές που φοβόμουν Σε γιάτρεψα μες στα χέρια μου σαν πληγή Από κάποιον ουρανό αστέρι πέφτεις Και πριν προλάβω καν να κάνω ευχή Το τίποτα γεμίζεις με ζωή
7.
Η ανάσα σου τη μία παγώνει, την άλλη πάει πιο γρηγορα. Βάζεις στόχους ψεύτικους που ξέρεις ότι ποτέ δεν θα τους φτάσεις. Αρκεί όμως για να σε κρατήσει ζωντανό. Η φτώχεια των σκέψεων απαλύνεται από την αποβλάκωση της λιτότητας. Ό τελευταίος σου μαχητής είναι η ψυχή. Όχι η δική σου, από αυτήν έχεις αποξενωθεί εδώ και καιρό. Ο αληθινός μαχητής είναι η εξωτερική ψυχή που θα έρθει σαν αργοπορημένο τραίνο που όμως δεν θα το κατηγορήσεις. Θα σε τραβήξει από τον πάτο της λίμνης και, γεμίζωντας τα πνευμόνια σου με αέρα θα σε ανυψύσει σε μέρη που νιώθεις ότι δεν αξίζεις να πας. Οι στόχοι σου είναι μίζεροι, λιτοι, όπως είναι και το κελί σου. Η καθημερινή ανεία, η εξευτελιστικά βαρετή συνήθεια σου φέρνει ευεξία. Η εξωτερική βοήθεια δεν θα έρθει ποτέ, και όμως την περιμένεις. Σαν συνοδός στο χορό, ακολουθείς τα βήματα που σε οδηγούν πια όπου θέλουν. Δεν μπορείς να κρυφτείς. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι η προσωπική φυλακή. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο φόβος. Wir wissen nichts von diesem Hingehn, das nicht mit uns teilt. Wir haben keinen Grund, Bewunderung und Liebe oder Haß dem Tod zu zeigen, den ein Maskenmund tragischer Klage wunderlich entstellt. Noch ist die Welt voll Rollen, die wir spielen, solang wir sorgen, ob wir auch gefielen, spielt auch der Tod, obwohl er nicht gefällt. Doch als du gingst, da brach in diese Bühne ein Streifen Wirklichkeit durch jenen Spalt, durch den du hingingst: Grün wirklicher Grüne, wirklicher Sonnenschein, wirklicher Wald. Wir spielen weiter. Bang und schwer Erlerntes hersagend und Gebärden dann und wann aufhebend; aber dein von uns entferntes, aus unserm Stück entrücktes Dasein kann uns manchmal überkommen, wie ein Wissen von jener Wirklichkeit sich niedersenkend, so daß wir eine Weile hingerissen das Leben spielen, nicht an Beifall denkend.
8.
Από που να αρχίσει τούτο το γραφτό; ...απο κει βέβαια που αρχίζουν οι σκέψεις μου.... και από που αρχίζουν οι σκέψεις μου; Πως είναι το κουβάρι στο πάτωμα; έτσι είναι οι διαολεμένες..... Η πατρίδα μου στο χαντάκι οι άνθρωποι μου στα χαρακώματα οι άνθρωποι μου στον καναπέ οι άνθρωποι μου στα ποδόσφαιρα οι άνθρωποι μου στους καφέδες οι άνθρωποι μου στα χασίσια οι άνθρωποι μου στον στρατό οι άνθρωποι μου στην νύχτα οι άνθρωποι μου στην βιοπάλη οι άνθρωποι μου στην ανεργία οι άνθρωποι μου στα νοσοκομεία οι άνθρωποι μου αγέλαστοι οι άνθρωποι μου σημαδεμένοι οι άνθρωποι μου απογοητευμένοι ....μόνοι ....αβοήθητοι ....απελπισμένοι ... σαλεμένοι….φοβισμένοι .... οι άνθρωποι μου καταρρέουν οι άνθρωποι μου εθελοτυφλούν οι άνθρωποι μου διασκεδάζουν την θλίψη τους με ροκ μπαλάντες οι άνθρωποι μου σερφαρουν σε θάλασσες 13 ιντσων οι άνθρωποι μου ποσταρουν ηλιοβασιλέματα ...εγώ ποσταρω ηλιοβασιλέματα εγώ διασκεδάζω την θλίψη μου με ροκ μπαλάντες εγώ θρηνώ έρωτες εγώ παλεύω με το θεριό εγω βάζω στο μίξερ το μυαλό μου και το κάνω αλοιφή εγω μετράω τα δευτερόλεπτα που κράτησε το γέλιο μου εγώ καταστρέφομαι σε αυταπάτες εγώ υψώνομαι στον φόβο εγώ κρύβομαι κάτω απ το σεντόνι... εγώ παραμυθιάζομαι σαν απόκοσμη Χαλιμα εγώ ο συλλέκτης αποτυχημένων σχέσεων...... εγώ......... ο άνθρωπος τους τρελαμένη μπάλα στο φλιμπερακι της καθημερινότητας προσπερνάω σταματάω προσπαθώ εγκαταλείπω..... Εγκαταλείπεις μόνο όταν πάψεις να κάνεις όνειρα.... Μπες μέσα μου και δες... καθαρίζω τα τζάμια κάθε μέρα σκουπίζω την αυλή τινάζω το χαλακι μπας και έρθεις..... Προσμονή ......
9.
Ηταν σαν λήθαργος εκείνοι οι χειμώνες τα καλοκαιριά παλι ητανε μακρια και κολυμπούσα στις στιγμες που ηταν αιώνες ρουτίνα σπιτι άδειες ωρες και δουλεία Και το πρωι που σηκωνόμουν κοιταζόμουν σ ενα καθρέφτη ψεύτη σκάρτο και θαμπό κι ενω να βγω στο φως εξω ετοιμάζουν εβαζα ρούχο τον παλιό μου εαυτο Κι ητανε βράδυ φθινοπωρινό ουρανέ μου κι ησουν κομήτης μ ανεξέλεγκτη τροχιά πέρασες ολα μου τα στρώματα αγγελε μου κρατήρα άνοιξες στην άδεια μου καρδια Ρωτούσα απο τι υλικό ησουν φτιαγμένη κι απαντούσες φοβο πονο και βροχές κι ηθελα τοσο να σε δω ευτυχισμένη που άρχισα τότε να σου δινω εγω στιγμές Θέλω και να σου ζωγραφίζω ήλιους Όταν στα μάτια σου θα βλέπω συννεφιά Να βάζω χρώμα μες στους γκρι σου ήχους Να τους γεμίζω με κραυγές Στα σιωπηλά Κι ητανε βράδυ φθινοπωρινό ουρανέ μου κι ησουν κομήτης μ ανεξέλεγκτη τροχιά πέρασες ολα μου τα στρώματα αγγελε μου κρατήρα άνοιξες στην άδεια μου καρδια
10.
Ισως εδω… τελικα ναι εδω χωρις τον φοβο μην ακουστει ο ηχος των σκεψεων οι σκεψεις .. σαν πεταλουδες γυρω απ το φως μαζευονται και πανε και κολλανε πανω στην λαμπα ενω ξερουν οτι θα καουν. Κι εγω θα χορεψω φλαμενγκο με τον ρυθμο των πληκτρων αποψε. Καθε κλικ κι ενα βημα….. αλλοτε μακρια ..αλλοτε ενα με εσενα με την ανασα σου με τον ιδρωτα του κορμιου σου. Σαν βασανο μοιαζει …σαν τσιχλα που χει κολλησει πανω στο καινουριο μου τζιν. Με κανεις να φαινομαι πιο αδυναμη απ οτι ειμαι .. με τεμαχιζεις σε κομματια με μεγεθος που ταιριαζει στις ωρες και τις στιγμες. Ομως εγω ειμαι ενα…ενα … ενα κορμι ενα μυαλο μια ψυχη και χιλιοι φοβοι . Κι εκει λιγο πριν την στροφη …εκει που θα εβλεπα πισω απ’ το βουνο το αυριο σαν παραζαλη ……. χανω τον ελεγχο και πεφτω στο γκρεμο. Στον γκρεμο της μοναξιας και της εσωστρεφειας που χρονια κατοικω…στο ειχα πει οτι ζω σε γκρεμους..θυμασαι? Κι ας μην εισαι τιποτα σπουδαιο σπουδαιος εισαι για μενα οταν μπορεις να βαζεις χρωμα στο γκρι οταν φωτιζεις το απολυτο σκοταδι οταν δινεις ηχους στις σιωπες μου οταν κανεις κραυγες …………………………..τον φοβο μου. Εσυ ο σπουδαιος που βρηκες τροπο να χουφτωνεις τα δακρυα απο τα ματια μου που τα αντλεις απο πηγαδια απυθμενα που ειναι χαμενα χρονια. Παραμιλητο … Σου μιλαω ακους….? ακους χωρις να σε ξυπνανε τα πληκτρα ..? σου μιλαει η ψυχη μου.. σου μιλαει το θελω μου το χανω … δεν ξερω πλεον σε ποιο οροφο ειμαι ημουν στο υπογειο κι ενω πατησα τον δευτερο το ασανσερ με εχει βγαλει στην ταρατσα. Και βλεπεις κατω? Μηρμυγκια φαινονται ολα και ασημαντα….τοσο ψηλα ειμαστε? Ακουω την φωνη σου απο καπου…. -οχι δεν ειμαστε τοσο ψηλα…εσυ σκαρφαλωσες εκει πανω σκυβω να δω… εισαι στον δευτερο εκει ηθελα να παω κι εγω…πως βρεθηκα εδω πανω? -Μπηκες στο λαθος ασανσερ …στο αλλο σου ειπα ..οχι σε αυτο που γραφει.. ερωτας !!! Καλο ξημερωμα …. Ησυχια … !!!

about

“Κάντε Τσίκο” κυριολεκτικά σημαίνει μικρό τραγούδι και ασχολείται με θέματα όπως έρωτας, φύση, χαρά, ευτυχία και τολμηρό χιούμορ.
Tα τραγούδια κινούνται στο γνωστό rock ύφος των «Μορφίνη», με άλλα να κινούνται στα όρια του ψυχεδελικού ροκ και άλλα να είναι απαλές μπαλάντες. Η μορφίνη είναι ένα ισχυρό οπιούχο που στην ιατρική χρησιμοποιείται για την ανακούφιση σοβαρού πόνου. Υπάρχει όμως και η λεγόμενη φυσική μορφίνη, που έχει τα ιδία αποτελέσματα και μπορούμε να την βρούμε στην καθημερινότητα μας.Φυσικές μορφίνες παράγει ο οργανισμός μας όταν ερωτευόμαστε η ακόμα και όταν ακούμε μουσική…
Αυτό δηλώνει η "Μορφίνη" στο ομόνυμο τραγούδι της, λέγοντας «Ξέρεις το άγγιγμα σου μπορεί γιατρικό μου να γίνει, από τις άκρες των δαχτύλων σου στάζει η μορφίνη...».

credits

released May 17, 2016

Γιάννης Ρήγας - Φωνή
Παύλος Ίσαρης - Ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, φυσαρμόνικα, φωνητικά
Ορέστης Ντόστι - Βιολί

Γιάννης Σκοτίδας - Μπάσο
προγραμματισμός, ηχοληψία/ παραγωγή: Σταύρος Γκόγκος

Μίξη/ μάστερ: Μορφίνη - Σταύρος Γκόγκος - Γιώργος Μιχαλόπουλος / RADIOVOICE

license

all rights reserved

tags

about

Μορφίνη - Morphine The Band Athens, Greece

Πειραίας Ρέθυμνο Αμβούργο.... ταξίδια μέσα στον χρόνο και τις στιγμές που ζούμε, εκείνες που αφήσαμε πίσω και όσες ονειρευόμαστε.

contact / help

Contact Μορφίνη - Morphine The Band

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like Κάντε Τσίκο - Cante Chico, you may also like: